Baietto laat zich in zijn werk inspireren door het bakkersgezin waarin hij is opgegroeid. Zijn creaties ademen een tastbaar en diepgeworteld gevoel voor ambacht. Net zoals een respectabel bakker dat doet. Een goed voorbeeld hiervan is: Residual Blueprints. Het nieuwste project voor The Art of RAW - ons eigen kunstplatform - komt dit keer van de hand van Baietto. Hij creëerde twee objecten gemaakt van gerecyclede jeans uit ons Return Your Denim-programma. Een porseleinen room divider en een aluminium tafel waarop duidelijke sporen van arbeid te zien zijn. Knopen, stiksels, naden, patronen: details die het tastbare bewijs zijn van vakmanschap en de industriële processen die kledingstukken aan het eind van hun levenscyclus doorlopen.
Baietto vertelt ons naar aanleiding van zijn bezoek aan ons hoofdkantoor: “Ik heb mij enorm laten inspireren door het concept van het produceren van collecties en daarbij inspiratie te halen uit patronen en industriële verledens. Maar ook door de recyclingprocessen en de verhalen achter de materialen. Er zit een duidelijke en grote overlap in de creatieve processen van G-STAR en die van mezelf.” We zijn voor dit interview in de studio van Baietto. Daar neemt hij ons op een ijskoude winterdag mee in zijn familiegeschiedenis en vertelt hij ons over zijn praktijk en het verhaal achter Residual Blueprints.
19 maart 2025
Art
Residual Blueprints
Een levensgrote buggy voor mannen. Een gehavende wasbeerpop genaamd Teun. En zo zijn er nog veel meer eigenaardige objecten te vinden in de antikraakstudio van Bruno Baietto in hartje Amsterdam. De Uruguayaans-Braziliaanse kunstenaar en ontwerper baant zijn eigen weg: hij laat grenzen tussen kunst en productontwerp vervagen. En is niet wars van satire en maatschappelijk commentaar.
Kun je ons iets meer vertellen over hoe je in Nederland terecht bent gekomen en welke invloed dat heeft gehad op je werkt als productontwerper?
Ik ben naar Nederland gekomen om te studeren aan de Design Academy Eindhoven. Ik heb een achtergrond in zowel productontwerp als beeldende kunst. En die twee werelden wilde ik via de studie nog verder laten samensmelten. Nederland is daarvoor de ideale plek. Hier is er geen strikte scheidslijn tussen kunst en design, maar worden hybride praktijken juist aangemoedigd. Mijn eigen studio is heel interdisciplinair. Ik zie design als een bron van inspiratie en kritiek. Ik richt me vooral op ontwerpmethoden, de designindustrie en op de objecten zelf. En daarbij maak ik af en toe de oversteek naar kunst. Mijn werk is een mix van tegenstrijdigheden. Satire en kritiek tegenover percepties van materialen en introspectief werk.
Je komt uit een bakkersgezin. Heeft dat invloed op je werk?
In een bakkerij maak je alles zelf. En daarbij speelt het ambacht een grote rol. Dat is hetzelfde voor het werk van een ontwerper. Je speelt met materialen en verhoudingen en creëert zo een eindproduct. De arbeid en de moeite die er gedaan moeten worden om iets te produceren, is bij mij altijd de rode draad.
En het hebben van een oog voor detail. Is dat nog van belang? Net als met de ingrediënten als je iets aan het bakken bent?
Oh, absoluut. Als een bakker bakt, is dat eigenlijk een opeenstapeling van acties. En elk ingrediënt en instrument dat wordt gebruikt, heeft een eigen handleiding. Dit concept van opeenstapeling laat ik ook graag terugkomen in mijn werken.
Hoe combineer je design en functionaliteit?
Ik zet functionaliteit altijd in als een opzettelijke verstoring. Een tafel kan bijvoorbeeld heel vlak zijn, maar ik heb daar juist objecten en reliëf aan toegevoegd om een discussie te starten. We moeten ons bewust zijn wat we achterlaten of het er in ieder geval over hebben. Zelfs als een object daar compleet onbruikbaar van wordt. Het is nog altijd een tafel of room divider. Maar wel met een boodschap.
Vertel ons eens wat meer over het verhaal achter Residual Blueprints.
Mijn stukken maken deel uit van hetzelfde verhaal, geïnspireerd op het recyclingproces van G-STAR. Het gerecyclede denim verliest het productieverleden als het wordt verwerkt. En ik wilde deze geschiedenis levend houden. De room divider doet bijvoorbeeld denken aan de glazen wanden uit de jaren 80 en de modernistische logica. Materialen die in de binnenhuisarchitectuur worden gebruikt, krijgen nu de hoofdrol.
Hoe zijn je stukken tot stand gekomen?
Ik heb beide objecten gemaakt volgens dezelfde logica. Het denim is in zand gedrukt, zodat ik er een aluminium afgietsel van kon maken. Eigenlijk net als het spelen met vormen in negatief op het strand. Het aluminium vult de afdruk en creëert zo de uiteindelijke vorm. De porseleinen tegels heb ik gemaakt met mallen en handgedrukt porselein. En dat keer op keer herhaald als in een productielijn.
Waar liep je tegenaan in je creatieproces?
Het vinden van de beste denimstructuren was vaak een uitdaging. Sommige materialen kwamen totaal niet over. Het gewicht van de eindproducten was ook best nog wel een ding. Ze zijn amper te verplaatsen. Het repetitieve werk en het arbeidsintensieve proces waren soms uitdagend, maar wel essentieel voor het werk. Het maken van de porseleinen tegels nam behoorlijk wat tijd in beslag. Het maken van de mallen is een flinke klus. Daartegenover staat dat het gieten van het aluminium veel sneller ging. In een middagje had ik alles gegoten en het voorbereiden van de mal kostte maar een paar dagen. Het hele proces heeft uiteindelijk een paar maanden in beslag genome.
Je hebt twee objecten gemaakt die je dezelfde naam hebt gegeven. Was dat ook al je oorspronkelijke idee?
Ja. Ik had van begin af aan al het plan om twee stukken te creëren die op de een of andere manier met elkaar praten. En ik wilde verschillende manieren van gieten verkennen.
